Ik geef je de zon - Jandy Nelson

Jude en haar tweelingbroer Noah zijn op hun 13e onafscheidelijk, ondanks hun uiteenlopende karakters. Noah is introvert, tekent de hele dag en is in stilte verliefd op de buurjongen, terwijl Jude van de rotsen in zee springt, knalrode lippenstift draagt en genoeg praat voor hen allebei. Maar na een tragische gebeurtenis groeien Noah en Jude steeds meer uit elkaar. Drie jaar later spreken ze elkaar amper nog en lijkt hun band onherstelbaar beschadigd. Dan ontmoet Jude een eigenwijze, vreemde maar knappe jongen, die haar voorstelt aan iemand die haar hele leven (en dat van Noah) opnieuw omgooit.

Het verhaal waarin de tweeling dertien is wordt door Noah verteld. De jaren daarna door Jude. Wat Noah en Jude zich niet realiseren is dat ze allebei maar de helft van het verhaal hebben, en dat hun wereld pas weer compleet zal zijn als ze elkaar terug weten te vinden. bron: Goodreads

 - dit boek is een recensie exemplaar-

Toen ik in dit boek begon had ik geen idee wat ik kon verwachten, ik had geen achterflap of iets dergelijks gelezen dus ik ben er een soort van blind in begonnen. Wel had ik al gelezen dat mensen het een geweldig boek vonden, ik kon geen enkele slechte recensie vinden. En ik zal je vertellen, dat elke recensie gelijk heeft gehad.

Het boek gaat over de tweeling Jude en Noah en beide vertellen hun deel van het verhaal. Noah over toen hij dertien was, en Jude over toen ze zestien was, en zo kom je steeds meer te weten over wat er allemaal gebeurd is, en leer je ook dat elk verhaal 2 kanten heeft. 

Jude en Noah groeien steeds meer uit elkaar. Als ze dertien zijn is Noah de kunstenaar en Jude is meer gericht op van rotsen springen en vrienden. 3 jaar later zijn ze beide in elkaar veranderd, Jude zit op een kunstacademie en Noah is degene die van rotsen springt. Ik vond het heel vet om uit beide personage's te lezen, en al helemaal op verschillende tijden, waardoor de puzzel langzaam in elkaar valt. Beide zijn fijne vertellers, en ik kon soms echt lachen om de portretten die Noah in zijn hoofd maakt. 

Het verhaal is ook ontzettend goed geschreven, beide zien de wereld op hun eigen manier en dat word goed duidelijk. Hun ontwikkeling als personage's is mooi om te lezen. Eigenlijk kan ik het niet beter omschrijven dan een Must-Read, dit boek moet je echt lezen, wauw. 

“Meeting your soul mate is like walking into a house you've been in before - you will recognize the furniture, the pictures on the wall, the books on the shelves, the contents of drawers: You could find your way around in the dark if you had to.”