Het onmogelijke leven - Kate Scelsa

De zestienjarige MIRA begint met een schone lei op een nieuwe school. Deze keer zal ze doen alsof ze net als alle andere tieners kan functioneren, dat heeft ze haar ouders beloofd. Alsof ze niet doodmoe wordt van dit leven, en zich alleen echt wakker voelt als ze bij Sebby is. 

SEBBY is Mira's gay best friend. Hij lijkt altijd opgewekt, al is het leven in zijn pleeggezin allesbehalve een pretje. Samen hebben Mira en Sebby een wereld van magische rituelen en spontane roadtrips verzonnen, om het onmogelijke leven mogelijk te maken.

JEREMY, de verlegen jongen die zich na een incident aan het einde van vorig schooljaar in isolement heeft teruggetrokken, staat plots oog in oog met Sebby en Mira. En daarna zal zijn leven nooit meer hetzelfde zijn.



Toen er werd gevraagd of ik dit boek wilde recenseren was ik meteen blij, de achterflap klonk meteen aantrekkelijk en zodra ik heb binnen kreeg begon ik erin.

Het boek gaat over 3 personage;s en word ook vanuit alle 3 geschreven. Als eerst Mira.
Mira heeft begint dit jaar op een nieuwe privé school nadat ze het vorige schooljaar niet had afgemaakt i.v.m depressie. Mira word geschreven vanuit de zij-vorm
Sebby is Mira's best vriend, ze hebben elkaar leren kennen op de psigiatriese afdeling van het ziekenhuis en zijn sinds dien beste vrienden. Sebby zit in een pleeggezin en soms op school. Sebby word geschreven vanuit de jij-vorm
Jeremy zit ook op de privé school maar heeft het vorige jaar ook niet afgemaakt vanwege een incident. Nu hij weer naar school gaat leert hij Mira, en daardoor Sebby kennen en ze raken bevriend. Jeremy word geschreven vanuit de ik-vorm

Ik heb een beetje gemixte gevoelens met de schrijfstijl, ik vind het erg origineel om elk personage in een andere vorm te schrijven, maar daarin tegen heb ik een gigantische hekel aan de jij-vorm, gelukkig vielen de stukken vanuit Sebby mee en had ik het na een tijdje niet meer door, maar in het begin was het wel een grote irritatie. 

Voor de rest ben ik eigenlijk heel enthousiast over dit boek, ik vergeet altijd hoe fijn boeken over de 'normale' wereld en 'normale' problemen vindt, en dit was zeker even een fijn boek tussen al die mortal instruments boeken door. 

Het verhaal loopt fijn en ,op de irritatie in het begin na, las het zeker heel lekker. Daarnaast lees ik bijna nooit boeken over mensen met een depressie terwijl ik dat wel heel interessant vindt. 
Ik heb zeker van dit boek genoten en ik zal hem zeker ook aanraden, hij leest snel weg en het is nog eens een mooi onderwerp. 

“May we live impossibly,” Sebby said when he opened his eyes. “Against all odds. May people look at us and wonder how such jewels can sparkle in the sad desert of the world. May we live the impossible life.”